|
||||||||
“ Eliza Neals, the voice of the new blues… “ “The Detroit Diva” Eliza Neals is (zoals o.a. Popa Chubby) afkomstig uit NYC. Haar muziek is beïnvloed door klassieke rockmuziek, Motown en P-Funk, een sub genre van funk, dat vaak wordt geassocieerd met George Clinton en andere leden van Parliament/Funkadelic, die hun hoogtijdagen hadden in de jaren zeventig. Het is de muziek waarmee ze in haar jeugd opgegroeide. Artiesten als Etta James en Big Mama Thorton, waren altijd al haar voorbeelden. Na een ontmoeting in een platenwinkel in Detroit, met funkpionier, bassist en singer-songwriter William “Bootsy” Collins (Collins speelt op een gepersonaliseerde, op voor hem op maat gemaakte, stervormige “space bass”) besloot Eliza om haar eigen muziek te gaan schrijven. In 2003 brengt ze een éérste EP ‘I’am Waiting’ uit en in 2008 werkt ze voor het eerst samen met soullegende Barrett Strong Jr. Ze brengen samen het 2008-album ‘Stronghold II’ uit. Zelf brengt ze in hetzelfde jaar ook nog een CD (‘No Frogs For Snakes’) en een EP (‘My Style Life’) uit. In 2010 lanceert Eliza de single “Miserie”, een track uit haar (volgende en nieuwe) 2013-album ‘Messin’ With A Fool’. Dit indie album laat horen waar Eliza haar mogelijkheden liggen. Het album won tijdens de Detroit Music Awards de award in de categorie “Blues songwriter”. De producer van het album is Martin “Tino” Gross, die ook meespeelt op het album (gitaar, drums, harp en bas). ’10,000 Feet Below’ was het vijfde album van Eliza Neals. Eliza nam het album op met haar band The Narcotics, featuring gitaar legende Howard Glazer. Andere gast gitaristen waren Paul Nelson (Johnny Winter) en Billy Davis (Jimi Hendrix). Daarnaast waren er 5 verschillende bassisten en 4 drummers, die voor de verschillende muzikale nuances moesten zorgen. Neals zelf speelde piano, Hammond B3, Rhodos en tamboerijn. Als opvolger van de 2019-EP ‘Sweet or Mean’ (met als producer en gast gitarist Ted Horowitz, aka Popa Chubby) verschijnt er deze maand het nieuwe studio album, ‘Black Crow Moan’. Aan het album werkten als co-producers/ co-songwriters en gitaristen Joe Louis Walker BB King, Blues HOF) en Derek St. Thomas (Ted Nugent) mee. Neals’ band bestond opnieuw uit meerdere gitaristen (vier), bassisten (vijf) en drummers (vijf). Zij moesten voor de verschillende nodige muzikale nuances zorgen. Gitaristen waren verder Mike Puwal (Kenny Wayne Shepard, ICP) & Howard Glazer. Bassisten: Lenny Bradford (Bo Diddly), John Abraham, Jason Kott (Robert Randolph) & Chuck Bartels (Sturgill Simpson) en drummers John Mederios Jr., Skeeto Valdez (King Konga), Demarcus Sumter, Jeffrey “Shakey” Fowlkes (Too Slim) & Brian Clune. Toetsenisten waren Bruce Bears (Duke Robillard) & Jim Alfredson (Janiva Magness). Valerie Taylor & Kymberli Wright (Straight Ahead) zongen in het achtergrondkoor. Op slide gitaar opent Mike Puwal “Don’t Judge the Blues” Eliza Neals’ ‘Black Crow Moan’. Het is een erg groovend nummer met een aanstekelig repetitief riff. Ook op “Why You Ooglin’ Me” leidt Puwal op gitaar (en bas) de dans terwijl Eliza, lonkend en op haar typische manier, haar blues zingt. Het funky “The Devild Don’t Love You” -het eerste nummer van en met Joe Louis Walker- valt daarna op door de vocale harmonieën en het rustige “Watch Me Fly” door het forse, stuwende drumwerk van Demarcus Sumter. Met veel wah-wah pedaal opent Howard Glazer “River Is Rising”. Het is een nummer dat Eliza mooi opbouwt en aanvoelt alsof het water stijgt. Vanachter haar piano opent Elisa dan heel zelfzeker “Run Sugar Run”, een nummer dat met het nodige gitaar geweld van Puwal zijn climax bereikt. In de titelsong, een ballade, duetteert JL Walker vocaal met Elisa en, in “Never Stay”,al een volgende ballade, neemt Derek St. Holmes (bekend als de zanger en ritmegitarist voor de vroege solocarrière van Ted Nugent) de zang van hem over. De enige cover “Ball and Chain” is een nummer van Big mama Thornton. Een “bal + ketting” waren een fysiek beveiligingssysteem, een lichamelijke vrijheidsbeperking, dat van oudsher werd toegepast op gevangenen, voornamelijk in het Britse rijk en zijn voormalige koloniën, vanaf de 17e eeuw tot pas halverwege de 20e eeuw. Hoewel Thornton’s opname uit 1968 niet in de hitlijsten verscheen, is het nummer een van Thornton's bekendste geworden, grotendeels dankzij uitvoeringen en opnames van Janis Joplin. Wat Elisa hier met Holmes brengt getuigt van klasse! De afsluiter, “Hey, Take Your Pants Off” is ongetwijfeld het meest opvallende van het album. Elisa en Holmes rocken hier inderdaad, op aangeven van drummer Jeffrey “Shakey” Folkes, de broek uit. “Detroit-NYC Diva” Eliza Neals bevestigt met haar nieuwe album ‘Black Crow Moan’ haar faam als “toonaangevend” in het wereldje van de “new” blues. In goed gezelschap weet ze haar songs op haar typische manier overtuigend te brengen, waarbij gevoelens nog erg lang blijven hangen. “ With her new album ‘Black Crow Moan’, “Detroit-Diva" Eliza Neals confirms her fame as "leading" in the world of "new" blues. In good company, she knows how to bring her songs convincingly in her typical way, whereby feelings linger on for a long time… “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography Eliza Neals:
|
||||||||
|
||||||||
.jpg)
.jpg)
